نکته های ناب

---

پرسش‌های مهم، پاسخ‌های کوتاه

چرا صالحان، گرفتار مشکلات هستند و مجرمان و گنهکاران، در رفاه به سر مى‏برند؟

از آنجا که خداوند اولیاى خود را دوست دارد، لذا اگر خلافى کنند، فوراً آنان را با قهر خود مى‏ گیرد تا متذکّر شوند، چنانکه خداوند در قرآن مى‏ فرماید: اگر پیامبر سخنى را که ما نگفته‏ ایم به ما نسبت دهد، با قدرت او را به قهر خود مى‏ گیریم: «لو تقوَّل علینا بعضَ الاقاویل لأخذنا منه بالیمین»( سوره حاقّه، آیه 44 - 45) و همچنین اگر مؤمنین خلافى کنند، چند روزى نمى‏ گذرد مگر آنکه گوشمالى مى‏ شوند.

 
امّا اگر نااهلان خلاف کنند، خداوند به آنان مهلت مى‏ دهد و هرگاه مهلت سرآمد، آنان را هلاک مى‏ کند: «و جعلنا لمهلکهم مَوعداً»( سوره کهف، آیه 59) و اگر امیدى به اصلاحشان نباشد، خداوند حسابشان را تا قیامت به تأخیر مى‏ اندازد و به آنان مهلت مى‏ دهد تا پیمانه شان پر شود. «انّما نُملى لهم لیزدادوا اثماً»( سوره آل عمران، آیه 178) 
به یک مثال توجه کنید: 
اگر قطره‏اى چاى روى شیشه عینک شما بریزد، فوراً آن را پاک مى‏ کنید. 
امّا اگر قطره‏اى چاى روى لباس سفید شما بچکد، صبر مى‏ کنید تا به منزل بروید و لباس خود را عوض کنید. 
و اگر قطره‏اى روى قالى زیر پاى شما بچکد، آن را رها مى‏ کنید تا مثلاً شب عید به قالى شویى ببرید. 
خداوند نیز با هرکس به گونه‏اى رفتار مى ‏نماید و بر اساس شفّافیّت یا تیرگى روحش، کیفر او را به تاخیر مى ‏اندازد.