«بیعت نامه» یاران برای خدمت در «دولت مهدی»

در عهد دولت مهدی(ع)، یاری خدا به تأیید او می آید، زمین برای او در نَوَردیده می‌شود، گنجینه های نهان برایش آشکار می گردد، قدرت و سلطه او شرق و غرب جهان را فرا می گیرد.

پرچم پیامبر را می گشاید، سپاهِ «رُعب» از هر طرف به یاری او وارد عمل می شود،

آن چهره های نورانی که با او «بیعت» می کنند، پیمان شان براین استوار است که:

دزدی و زنا نکنند، مسلمانی را دشنام ندهند، حاجیِ محرمی را نکشند، حریمی را نشکنند، بی جهت و به ناروا کسی را نزنند و وارد خانه ای نشوند، زر و سیم و جو و گندم نیندوزند، مال یتیم نخورند، ندانسته شهادت ندهند، مسجدی را ویران نسازنند، شراب نخورند، با ابریشم و طلا خود را نیارایند، راهزنی نکنند و راهها را ناامن نسازند، امر به معروف و نهی از منکر کنند، لباس خشن و متواضعانه بپوشند، چهره بر خاک نهند و سر بر بالین زمین بگذارند و در راه خدا به شایسته ترین وجهی جهاد کنند.

این، «بیعت نامه» یاران او برای خدمت در «دولت مهدی» است.