روضه‌خوانی قرآن برای مظلومان تاریخ

روضه برای مؤمن، آیه از سوره بروج است. «وَ السَّماءِ ذاتِ الْبُرُوجِ‏» (بروج/1) یک زمانی گودی کندند، در گودی را پر از هیزم کردند. هیزم‌ها را روشن کردند. هرکسی مؤمن بود او را در این گودی می‌انداختند و می‌نشستند سوختن این را می‌دیدند. آیه نازل شد. «قُتِلَ أَصْحابُ الْأُخْدُودِ» (بروج/4) اخدود به معنی گودی است. مرگ بر اصحاب اخدود. برای اینکه اینها مؤمنین را زنده زنده می‌سوزاندند. پس خداوند هم برای مؤمن مظلوم روضه خوانده است. هم برای کافر مظلوم، تا چه رسد به حضرت رقیه و حضرت زینب و امام حسین. این عزاداری ما ریشه دارد. 

«وَ إِذَا الْمَوْؤُدَةُ سُئِلَتْ، بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَت‏» (تکویر/8 و9) موؤده یعنی دختر زنده به گور شده. سؤال می‌شود: این دختر چه گناهی کرده بود که زنده در گورش کردی؟ دختر مشرک است. پدرش هم مشرک است. اما مظلوم است.